Ervaringen en aanbevelingen van jongeren en hulpverleners
Ervaringen en aanbevelingen van jongeren en hulpverleners
Ervaringen
Sommige jongeren die bij BijDeBron te gast zijn geweest hebben hun ervaringen op papier gezet als gedicht, verhaal of lied. Ook hebben mensen waarmee wij samen werken hun mening gegeven over ons werk.
Wij denken dat dit een goede aanvulling is aan wat wij zelf al over onszelf verteld hebben.
Jongeren
Bart - Stil zijn
De stilte, je loopt het zo voorbij. In de stad stilte vinden is lastig met zoveel indrukken, maar als je met veel dingen bezig bent lukt het op rustiger terrein ook niet.
Ik heb het voorrecht gehad een tijd bij de familie van Ee te verblijven in Pouzols, Frankrijk. Een leuk gezin, vet mooie omgeving en genoeg ruimte om stille plekken op te zoeken. Toch was het niet altijd makkelijk, er waren veel dingen die me bezig hielden, zelf stil zijn is dan moeilijk. Stille tijd met God houden nog moeilijker.
De stilte zoeken was zeker de moeite waard. Soms vond ik het onverwachts, in huis, of als ik aan het wandelen was (alleen of met anderen).
God zoeken was ook de moeite waard. Al vond ik dat nog moeilijker. Ik heb de neiging weg te rennen als God dichterbij komt en te stoppen op de mooiste momenten. Soms deed ik mijn best en organiseerde een Bijbelstudie of nam de tijd om te bidden. Soms kwamen er spontaan gesprekken, discussies en ontmoetingen met anderen en met God. Hij was er zeker en is er nog steeds en zal hoop ik blijven.
Het was zeker de moeite waard om God te zoeken, ook al kwam ik daar ook mijn eigen tekortkomingen en vragen tegen en die van anderen. Er ontstond weer iets nieuws. Een nieuw begin van een nieuwe tijd.
Jolanda (1)
Jolanda is meer een jaar te gast geweest bij de BijDeBron. Vier jaar later schreef zij haar ervaringen bij BijDeBron op papier.
Ik ben naar BijDeBron gegaan om een tijdje weg te zijn uit mijn oude omgeving, waar iedereen zich met mij bemoeide, ookal was het wel goed bedoeld.
Deze time-out heeft mij erg goed gedaan, omdat ik helemaal op mezelf was aangewezen. Het heeft mij erg goed gedaan dat niemand naar me wees als ik iets fout deed. Ik heb er geleerd wat belangrijk is in het leven: dat mensen mij moeten behandelen en accepteren zoals ik bent. Want ik bent uniek. Zodoende heb ik leren accepteren dat ik een beperking heb.
Ik heb ook geleerd assertief te zijn en door te zetten ook in moeilijke tijden en dat het niet erg is om hulp te vragen als ik het niet alleen kan.
Ik was bij BijDeBron om te leren en aan mezelf te werken, maar daarnaast heb ik ook ontzettend veel lol gehad en leuke uitstapjes. Jan en Jenneke en hun kinderen zijn lieve mensen, die behandelen je met liefde en respect. Ik werd bij hun in het gezin opgenomen. Dat was niet altijd even makkelijk, maar ook daar heb ik weer van geleerd.
Ik heb van mijn time-out geen spijt. Ik heb dingen ergedaan waarvan ik nooit dacht dat ik ze kon. Super toch!
Ik heb alles wat ik daar kon leren geleerd en toen moest ik terug naar Nederland. Dat was niet altijd makkelijk.
Maar 4 jaar later ben ik goed opweg: ik heb een mooi huisje, een man en de hond waar ik heel gelukkig mee ben.
Trudy
Trudy is ongeveer een halfjaar te gast geweest bij BijDeBron. Zij schreef speciaal voor de nieuwsbrief deze column. Uit haar hart het volgende:
Omdat ik al zo lang bezig was met mijn probleem, voelde ik me vaak een hopeloos geval. Ik ging geloven dat ik niet veel waard was, dit liet ik voeden door negatieve opmerkingen van anderen en door de invloed van de media. Ik dacht: "Ik kom hier nooit vanaf!".
In Frankrijk heb ik het tegendeel ervaren: "hopeloos" is veranderd in "hoopvol". Zowel de toekomstmogelijkheden als mijn eigen mogelijkheden als mens. Ik kan groeien, dat zie ik duidelijk als ik achterom kijk.
Ik leerde God beter kennen en dat veranderde mijn denken en later ook mijn voelen. God is de kern van mijn leven. De enige manier om van de strijd in mijn denken af te komen is door op God te vertrouwen. Hij weet namelijk als geen ander wat het is om te strijden. God laat me niet in mijn eentje ploeteren. Hij vecht aan mijn zijde.
In de bijbel staat: "Ik vermag alle dingen, in Hem die mij kracht geeft", (Filippenzen 3:13). En dat heb ik ervaren… Hij zal me sterken en bemoedigen als ik Hem daarom bid.
Ik heb al veel bereikt en dat is de grond waarop ik verder wil bouwen. De relatie met God heeft me zo geholpen en ik vertrouw erop dat deze relatie mij uiteindelijk zal laten zien: T., jij bent goed genoeg. Ik heb je gemaakt zoals je bent, juist omdat het zo moest zijn. Doe dus niet je best anders te zijn, want daar dien je me juist niet mee. Ik zal altijd zwakheden houden, maar ze zullen niet meer zo totaal mijn leven blijven beheersen. Ik wil tevreden zijn met hoe God me gemaakt heeft en Hem dienen met de mogelijkheden die Hij me heeft gegeven.
Wat je bent is een geschenk van God aan jou. Wat je met jezelf doet is een geschenk van jou aan God. En uiteindelijk kan ik niets of niemand anders zijn dan wie ik ben.
Wilco
Wilco is bijna een paar maanden te gast geweest bij BijDeBron. Tijdens zijn verblijf schreef hij het prachtige gedicht: Bij de Bron.
Totaal de Weg kwijt (jongere), eenzame strijd,
kleine nederlagen, soms totale moedeloosheid.
Leeg, maar eigenlijk toch ook weer overvol,
van gerelativeer en gepieker stapeldol!
Diepe dalen laten ook mij blijkbaar niet ongemoeid...
maar het is juist daar waar alles het beste groeit en bloeit!
Want écht uitkomen bij de Bron van ons bestaan,
dat is alleen mogelijk door tegen de stroom in te gaan.
Er stroomt alleen echt helder water bij de Bron,
daar is het Licht, daar schijnt altijd de zon!
Maar je moet soms wel ploeteren om boven bij de bron te komen,
bij de diepste zin van je bestaan, vervulling van je mooiste dromen!
En dat betekent voor mij soms als een roepende in de woestijn,
toch steeds meer proberen zoals Jezus in deze wereld te zijn…
Luisterend naar zijn stem, zoeken naar bestemming,
meer en meer gehoor gevend aan mijn hoogste 'roeping'
En dan ontdek je opeens drinkwater, zelfs in de woestijn,
een oase van rust waar je altijd al had willen zijn!
En dan zal de zelfs woestijn gaan bloeien als een roos,
is onze toestand lang niet meer zo dor en hopeloos.
Het leven krijgt weer terug haar kleur,
we verspreiden zelfs een aangename geur…
Dat is de geur van onze grote Koning in de hemel,
hoog verheven toch heel dichtbij het ‘aards gewemel'.
De stemming slaat dus radicaal om, c'est bon!
Buiten schijnt nu weer de warme felle zon…
Een stralend helder Licht door de duisternis,
dank zij Hem die het Licht der wereld is.
Helder verlicht is nu (voortaan?) weer de lange Weg naar Huis,
gek genoeg onmogelijk zonder tussenstop bij een leeg en donker kruis
Want Jezus zelfs is ons die moeilijke weg van sterven om te Leven voorgegaan;
en ja, ik weet het nu zeker, Hij alleen is de Bron en het Doel van mijn Bestaan!
Jolanda (2)
Jolanda is bijna een jaar te gast geweest bij de BijDeBron. Zij schreef speciaal voor de nieuwsbrief deze column: Hof van Eden, naar Jesaja 32:10. Uit haar hart het volgende:
Vader, maak mij tot Uw tuin,
bereid mij toe om vrucht te dragen tot Uw eer.
(Maar wat voor een tuin ben ik? Een groentetuin, waar mensen van kunnen groeien? Of een bloementuin, waar mensen kunnen uitrusten en opladen? Welke tuin wil God dat ik ben? Misschien wel beide!)
Jouw tuin heeft aandacht nodig,
als je geen aandacht aan een tuin besteedt,
verwildert het en komt er onkruid.
Werk dagelijks in je tuin.
Laat Jezus de Hoofdtuinman zijn!
Want, ik merk dat God niet
door mijn perfectie heen wil werken,
maar door mijn zwakheid.
Omdat Hij juist daar waar ik zwak ben...
Hij sterk kan zijn.
En Zijn Kracht aan mij kan openbaren!
Contactgegevens
